verhuizing

Oops inmiddels zitten we alweer een maand in Nederland in ons eigen appartementje. Back to my roots, naar de mooie stad achter de duinen. Er is veel gebeurd de afgelopen tijd. Maar eerst het afscheid uit Thailand.

De verhuizing ging snel en soepel en na alle feestjes zat ik dus de laatste weken alleen in het kale huis. Geen straf met Starbucks, div. nail spa's en massage salons en shoppingcentra in de buurt. Het was nog steeds mooi weer (regenseizoen start laat dit jaar) dus Dinkel genoot ook van lekkere wandelingen. Hier en daar had ik nog een afscheidslunch en ging ik koffie drinken met vriendinnen. Het werd steeds rustiger in ons compound. De grote uittocht was definitief begonnen. De laatste week was Rob er ook weer en maakten we ons op voor de vliegreis terug naar Nederland. Zo moesten de laatste rekeningen (gas,water en licht, internet, tv etc) betaald te worden, abonnementen beeindigd worden en huurapparaten teruggeven (klinkt makkelijker dan gezegd...vooral je borg terugkrijgen daar doen Thai niet aan) en de dieren moesten een keuring bij de dierenarts ondergaan voor de gezondheidsverklaring. Dinkel had een gezwel op haar poot die we ook nog 2 dagen voor de vliegreis lieten verwijderen. Dit gaf een beeetje stress bij deze moeder. Maar alles ging goed en ze leek geen last v.d. hechtingen te hebben.

Op maandag gingen we met onze beestenboel naar het Animal quarantine station in de freezone op het vliegveld voor (wederom) een healthcheck, de exportvergunning en andere paperassen benodigd voor het vliegen en om Nederland in te komen. We zaten er wel een tijdje (en lieten nog een Duitse voorgaan die helemaal gestresst binnenkwam omdat een uur voor haar vlucht naar Hamburg enkele papieren voor haar katten niet in orde bleken) maar uiteindelijk verlieten we het kantoortje met alle documenten.

Dinsdagavond hadden we nog een afscheidsetentje van Rob's werk en woensdag vlogen Mats, ik en de hond met Lufthansa terug naar Nederland. Toch wel met gemengde gevoelens stapten we in het vliegtuig. Een einde aan 11 jaar expatleven. En Mats moest afscheid nemen van zijn vriendin, niet leuk natuurlijk.

Na een goede, maar lange reis (vliegtuig in Frankfurt had vertraging waardoor we 1,5 uur later in Amsterdam aankwamen) zetten we voet op Hollandse bodem en waren we blij dat we ook Dinkel's bench zagen arriveren. Deel 2 van de familie had arrived. Deel 1 stond buiten op ons te wachten.

De volgende dag mocht Rob dezelfde reis maken maar nu met de katten. Hij arriveerde wel op tijd maar de katten niet. Schiphol was ze kwijtgeraakt!! Niemand kon ons vertellen waar de katten naar toe waren gebracht. In elk geval niet naar de baggage belt. Lekker daar sta je dan om 11 uur 's avonds. Gebroken na zo'n hele dag reizen. Ook de poezen zitten al die tijd al in hun bench en willen vast eten en eruit. Na 2 uur komen ze er eindelijk achter dat de katten ergens (helemaal aan de andere kant van de terminals) vast zitten in een goederenlift. Afijn, ik hoef niet uit te leggen wat een heisa we hebben gemaakt maar uiteindelijk na 2,5 uur hadden we onze furry friends weer bij ons. Familie Kemper was weer compleet!

Daarna richting opa en oma K. waar we de volgende weken zouden logeren terwijl wij ondertussen ons eigen huisje bewoonbaar maakten. Klus-time had arrived!

En zo na 11 mooie jaren zijn we weer 'thuis'. Einde van een mooi expat avontuur. Wat voelen wij ons bevoorrecht; Zuid Amerika, Midden Oosten en Azie hebben ons allemaal welkom geheten. We hebben genoten van de verschillende culturen, de prachtige natuur,  de warmte en zon, de inheemse keukens, alle inwoners... Vol herinneringen komen we terug.

Leven 'over the border' was fantastisch!